Ongeveer een week geleden zijn wij (Melis en Thomas) voor een dagje te gast geweest bij het IKC-lab. Het blogje dat je nu leest is dus niet geschreven door deelnemers van het IKC-lab, maar door twee vreemdelingen. Nu horen wij je al afvragen: wat doen twee vreemdelingen dan bij een lesdag van het IKC-lab? Of, nog belangrijker: waarom schrijven zij dan opeens een blog over onze stages?
Het zit zo. Wij werken aan de universiteit in Groningen, in samenwerking met NetwerkZON, aan een onderzoek naar samenwerkingen waarbij mensen voorbij hun eigen beroep kijken. Om heel precies te zijn, proberen wij erachter te komen hoe studenten opgeleid kunnen worden om niet binnen hun eigen kaders te denken, maar juist breder te denken. In het IKC-lab worden, zoals je waarschijnlijk wel weet, studenten Gespecialiseerd Pedagogisch Medewerker en Onderwijsassistent samen in een groep gezet om samen stage te lopen. Hierbij is het idee dat studenten tegelijkertijd stagelopen in het onderwijs en de kinderopvang. Dit is dus een heel interessante vorm van samenwerking voor ons!
Wij zijn dus een dagje aanwezig geweest bij de PIT (Project in Thema), om te kijken hoe dit nu precies allemaal in zijn werk gaat. Het viel gelijk op dat de studenten zoveel weten van dingen waarvan wij geen flauw benul hadden: zo waren er erg veel afkortingen en termen die we niet kenden. Voor de studenten leek dit echter de normaalste zaak van de wereld. Binnen de sociologie, het domein waarin wij ons specialiseren, is het inderdaad een theorie dat mensen, om goed samen te kunnen werken, elkaar moeten begrijpen. In andere woorden, dat ze elkaar begrijpen en dezelfde taal spreken. Dat bleek heel erg te gebeuren bij het IKC-lab! De studenten en Ans, de docent, wisten precies wat iedereen bedoelde, terwijl wij er met enige verbazing naar zaten te luisteren. Voor de studenten klinkt het vast logisch, maar voor andere lezers van dit blog zal een “B1-K1-W1 voor het OA, de PGM en de PMH” vast als abracadabra klinken. Gelukkig voor ons waren de studenten erg aardig en hebben ze het aan ons uitgelegd.
Het was ook heel leuk om te zien hoe de studenten samen een oplossing vinden voor een casus. In groepjes van vier (die gemixt werden om alle richtingen samen in een groepje te hebben) bleek al gauw dat iedereen hartstikke veel expertise had. Zo losten ze de problemen op door voorbeelden te noemen uit eigen ervaringen, en te luisteren naar de ideeën van de anderen. We hopen in de toekomst vaker langs te kunnen komen, om te kijken hoe het IKC-lab zich verder ontwikkelt. Daarnaast hopen we ook dat andere samenwerkingsverbanden, ofwel leernetwerken, binnen Welzijnsopleidingen in de toekomst van het IKC-lab kunnen leren. Als je toevallig geïnteresseerd bent in ons onderzoek, kan je ons natuurlijk e-mailen (t.p.teekens@rug.nl). Aan de studenten en aan Ans: Heel erg bedankt dat we een dagje “in de keuken” mochten kijken van het IKC-lab, en vast en zeker tot in de toekomst!
